Monophonics - Sound Of Sinning

Οι Monophonics ανήκουν σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία συγκροτημάτων, που στην Ελλάδα έχουν δυσανάλογα μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα σε σχέση με άλλες χώρες του εξωτερικού. Μία κατηγορία που άνετα μπορούμε να συμπεριλάβουμε μπάντες σαν τους Puressence και τους Madrugada. Οι Monophonics ηχητικά δεν μοιάζουν καθόλου με τις προαναφερθήσες μπάντες, μιας και είναι ταγμένοι σε ένα ψυχεδελικών αποχρώσεων garage rock με έντονα τα soul και funk στοιχεία. Η επιλογή τους αυτή προφανώς έχει να κάνει και με τη καταγωγή τους απο το Σαν Φρανσίσκο, μία πόλη με τεράστια παράδοση σε αυτούς τους ήχους. Χοντρικά μπορούμε να πούμε ότι είναι μία πιο ''μαύρη'' εκδοχή των Allah-Las. Το ''Sound Of Sinning'' είναι η τρίτη τους δισκογραφική απόπειρα και αποτελεί σίγουρα την πιο φιλόδοξη δουλειά τους. Με αυτόν τον δίσκο επιχειρούν να κάνουν ένα γενναίο βήμα προς μία ευρύτερη καταξίωση. Για να αντιληφθούμε τη χαμηλή αναγνωρισιμότητά τους, αρκεί να αναφέρουμε ότι στο allmusic δεν υπάρχει ούτε βιογραφικό της μπάντας ούτε αναλυτική παρουσίαση κανενός δίσκου τους. Ο δίσκος αποτελεί ένα βήμα μπροστά για το συγκρότημα και καταφέρνει να βρει την ισορροπία ανάμεσα στις σχετικά ετερόκλητες επιρροές τους.

Το ξεκίνημα είναι εντυπωσιακό με το ''Lying Eyes'', να συνδυάζει τη mod σπιρτάδα με τη χαλαρότητα του ήχου της δυτικής ακτής. Τα πνευστά δίνουν τα extra credits και το κομμάτι μετά από λίγες ακροάσεις κολλάει σαν τσιχλόφουσκα στο μυαλό. Το ομώνυμο κομμάτι και το ''La La La Love Me'' έχουν αυτό το soul feeling που διέπει rock κομμάτια που θέλουν να μιλήσουν απευθείας στη καρδιά του ακροατή. Στο ''Promises'' τα φωνητικά βγαίνουν σε πρώτο πλάνο και χαρακτηρίζονται από την αυτοπεποίθηση στην ερμηνεία. Μία αυτοπεποίθηση που παραπέμπει σε μεγάλους ερμηνευτές του παρελθόντος σαν τον James Brown. Το κλίμα του ''Forever Changes'' μας θυμίζει το ''Strange Love'' και ως γνωστόν αυτό είναι κάτι που τιμά ιδιαίτερα τους Monophonics. Προφανώς και το συγκεκριμένο κομμάτι θα είναι μέσα στα καλύτερα singles που θα ακούσουμε μέσα στο 2015. Το ''Falling Appart'' θα μπορούσε άνετα να ανήκει στον κατάλογο της Stax, ενώ το ''Hanging On'' είναι το κομμάτι που θα έγραφαν οι Foxygen αν άκουγαν περισσότερο soul και funk. Η κλασσική soul χρησιμοποιείται ως οδηγός για άλλη μία φορά στο ''Find My Way Back Home'', το οποίο και συμπεριλαμβάνεται στα highlights του δίσκου. To ''Holding Back Your Love'' είναι ταυτόχρονα από τις πιο σιξτάδικες rock και groovy στιγμές του δίσκου και τα φωνητικά κλέβουν για άλλη μία φορά τις εντυπώσεις. Ο δίσκος κλείνει με το ορχηστρικό και ταυτόχρονα ταξιδιάρικο ''Everyone's Got...'' να μας πηγαίνει μία βόλτα στις νότιες αμερικάνικες πολιτείες. Στοο ''Sound Of Sinning'' έχει γίνει πολύ αξιόλογη δουλειά και σε επίπεδο παραγωγής, αφού καταφέρνει να αναδείξει σε όλο τους το φάσμα τις αρετές της μπάντας. Ο δίσκος καταφέρνει να συνδυάσει το maximum r'n'b των Who, τη soul του Isaac Hayes και τη garage ψυχεδέλεια των 13th Floor Elevators, δοσμένη με τη νοσταλγική διάθεση που έχουν σύγχρονες μπάντες σαν τους Allah-Las. Προσωπικά αποτελεί έναν δίσκο έκπληξη από ένα συγκρότημα που δεν το είχα παρακολουθήσει ιδιαίτερα έως τώρα. Μακάρι να είναι και το διαβατήριο στο να κάνουν όλα αυτά που τους αξίζουν.