Ride - Interplay

Αναμφίβολα οι Ride υπήρξαν από τους πρωτοπόρους του shoegaze ήχου. Μάλιστα ήταν αρκετά πιο pop και φωτεινοί σε σχέσοι με τους συνοδοιπόρους τους, My Bloody Valentine και Slowdive και λιγότερο rock 'n' roll σε σχέση με τους Jesus and Mary Chain. Πριν διαλυθούν, στα μέσα των '90ς,  κυκλοφόρησαν τέσσερις δίσκους, οι δύο πρώτοι είναι απλά αριστουργηματικοί και αρκετά singles και E.P.s. Περίπου είκοσι χρόνια μετά τη διάλυση τους, επέστρεψαν δισκογραφικά, όπως και σχεδόν όλες οι σπουδαίες shoegaze μπάντες και κυκλοφόρησαν ακόμα δύο δίσκους. Τα ''Weather Diaries'' και ''This Is Not A Safe Place'', Σε αυτή τη δεύτερη φάση τους, οι Ride είναι περισσότερο indie pop με την κλασσική έννοια, παρά μία shoegaze μπάντα. Οι μελωδίες τους δεν καλύπτωνται από ομιχλώδεις κυθαριστικές παραμορφώσεις και σπάνια επιλέγουν να χαθούν σε μεθυστικά οργανικά μονοπάτια. Οι Ride στρέφονται στον καθαρό indie pop ήχο και μπαίνουν ακόμα και στα ηλιόλουστα χωράφια της brit pop. Και οι δύο δίσκοι της δεύτερης περιόδου ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπείς και τίμησαν το όνομα που τους υπογράφει. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το τρίτο τους βήμα, το φετινό ''Interplay''.

Οι Ride του σήμερα έχουν την ικανότητα να φτιάχνουν πιασάρικά indie singles, σαν το εναρκτήριο ''Peace Sign'' ή το ''Monaco'' που θυμίζει έντονα New Order της ''Get Ready'' περιόδου τους. Τα ''Last Frontier'' και ''I Came To See The Wrck'' με τις έντονες κιθάρες, είναι τυπικά indie κομμάτια, ενώ στο ''Light In A Quiet Room'' επιχειρούν να αναβιώσουν κάτι από τη μαγεία του παρελθόντος με νωχελικά φωνητικά, dreamy διάθεση και ένα φινάλε με μπαράζ κιαθαριστικών παραμορφώσεων να λειτουργεί λυτρωτικά. Στο ''Stay Free'' ρίχνουν τους τόνους και στο ''Last Night I Went Somewhere To Dream'' κινούνται στη γλυκόπικρη πλευρά της dream pop. Αρκετά αισιόδοξοι ακούγονται στη φωτεινή pop του ''Sunrise Chaser'' και στο ''Portland Rocks'' επιχειρούν να γράψουν ένα καινούργιο ''OX4'' με πολύ καλά αποτελέσματα. Οι έντονες κιθάρες ξεχωρίζουν στο ''Midnight Rider'' και ο δίσκος κλείνει με τα ατμοσφαιρικά και αιθέρια ηχοτοπία των ''Essauira'' και ''Yesterday Is Just A Song''. Οι Ride του 2023 δεν πρόκειται να καθορίσουν τον εναλλακτικό ήχο. Αυτό το έκαναν στην αρχή της πορείας τους. Οι Ride του 2023, όμως, εξακολουθούν να έχουν κάτι από τη σπίθα του παρελθόντος και το ''Interplay'' είναι μια χαρά δίσκος.