The Magnetic Fields - 50 Song Memoir

Στην ιστορία της μοντέρνας μουσικής έχουν υπάρξει τραγουδοποιοί που έχουν κερδίσει το συνολικό σεβασμό για τη δουλειά τους. Τέτοιοι είναι σίγουρα ο Bob Dylan, o Leonard Cohen, o John Lennon κ.α. Πάντοτε όμως υπήρχαν και τραγουδοποιοί που μπορεί να μην κατάφεραν τη καθολική αναγνώριση, απευθυνόμενοι σαφέστατα σε μικρότερο κοινό, άφησαν όμως το δικό τους διακριτικό στίγμα στην ιστορία της μουσικής. Σε αυτή τη κατηγορία μπορούν να τοποθετηθούν τραγουδοποιοί σαν τον Scott Walker, τον Nick Drake, αλλά και πιο σύγχρονοι σαν τον Richard Hawley και τον Stephin Merritt, που θα μας απασχολήσει στο παρόν άρθρο. Ο Stephin Merritt πλέον είναι παλία καραβάνα στο χώρο, αφού με τους The Magnetic Fields έχει αδιάλειπτη παρουσία την τελευταία εικοσιπενταετία. Οι Magnetic Fields ξεκίνησαν ώς ένα lo-fi pop σχήμα με τα synths σε πρώτο πλάνο και τον ίδιο τον Merritt να ξεχωρίζει με τους στίχους του, που συχνά είναι αυτοβιογραγικοί, αλλά και την ιδιαίτερη φωνή του. Το συγκρότημα εξαρχής απέκτησε έναν σχετικά μικρό αριθμό αλλά φανατικών οπαδών, ο οποιός μεγάλωνε με το πέρασμα του χρόνου. Ο χρόνος λειτουργούσε σταθερά υπέρ τους πίσω στα '90ς, αφού κάθε τους κυκλοφορία ήταν όλο και πιο ολοκληρωμένη. Το μεγάλο μπαμ το έκαναν το 1999 με το ''69 Love Songs''. Ένας δίσκος που όπως δηλώνει ο τίτλος του περιείχε 69 τραγούδια αγάπης. Αυτό ήταν ένα μεγαλεπήβολο project, που είτε θα γιγαντώσει ένα συγκρότημα είτε θα το ρίξει μία για πάντα στα τάρταρα της ανυποληψίας. Δεν είναι εύκολο να κυκλοφορείς έναν τόσο τεράστιο αριθμό τραγουδιών και να βγαίνεις θριαμβευτής. Οι Magnetic Fields το έκαναν και αυτό είναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα για τη συνθετική φλέβα του Stephin Merritt. Προφανώς και ο δίσκος δεν αποτελούνταν από 69 αριστουργηματικά τραγούδια, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την επιτυχία των Magnetic Fields. Όντας πλέον από τα σημαντικά ονόματα της ανεξάρτητης pop, τα επόμενα χρόνια τους βρήκαν να πειραματίζονται είτε με κλασσικές indie φόρμες (''I''), είτε να δίνουν τη δική τους εκδοχή για τη παραμορφωμένη surf pop (''Distortion''), ακόμα και να φλερτάρουν με τη folk (''Realism'').

Ο Stephin Merritt το 2015 έκλεισε τα πενήντα του χρόνια και είπε να το γιορτάσει με την κυκλοφορία ενός δίσκου ειδικά για τη περίσταση. Το ''50 Song Memoir'' περιέχει όντως πενήντα κομμάτια, ξεκινώντας χρονολογικά από το 1966 για να καταλήξει στο 2015. Σε αυτά ο Merritt διηγείται τη πορεία της ζωής του, τη πορεία της μπάντας του, αλλά και σχολιάζει κοινωνικά γεγονότα που σημάδεψαν τον ίδιο σε αυτόν τον μισό αιώνα ζωής. Σε αυτά τα πενήντα κομμάτια παρελαύνει ο γάτος Διόνυσος που είχε σαν παιδί ('''68-Α Cat Called Dionysus''), τα άπιαστα παιδικά όνειρα ('''71-I Think I''ll Make Another World''), το πως καταπιάστηκε με τα synths ('''81-How To Play The Synthesizer''), οι αφραγκίες της νεότητάς του ('''93-Haven't Got A Penny'') και άλλα σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά αυτοβιογραφικά γεγονότα. Μιλάει για την εποχή που επιχείρησε να γίνει ο Brian Wilson της γενιάς του (''08-Surfin'''), για την πάντα αγαπημένη Judy Garland, για την καταστροφική επίδραση του rock 'n' roll ('''79-Rock 'n' Roll Will Ruin Your Life'') και για την νεόκοπη τότε χορευτική σκηνή ('''84- Danceteria''). To AIDS και οι απώλειες που έφερε στον κοινωνικό του περίγυρο σχολιάζονται στα ('''90-Dreaming In Tetris'') και ('''92- Weird Diseases''). Μην ξεχνάμε ότι το AIDS στα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του παρουσίασε μεγάλη έξαρση στην ομοφυλλοφιλική κοινότητα και ο Merritt έχει κάθε λόγο να τον αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Φτάνοντας στο σήμερα τον βρίσκουμε να αναπολεί ('''14-I Wish I Had Pictures'') και να νοσταλγεί τα χρόνια της νεότητάς του ('''12-You Can Never Go Back To New York''). Μουσικά στο δίσκο συνυπάρχουν όλα τα είδη της pop που κατά καιρούς έχουν υπηρετήσει οι Magnetic Fields. Synth pop, indie, folk, surf και όλας τους σταθερά δοσμένα μέσα από ένα lo-fi πρίσμα.

Οι Magnetic Fields τα καταφέρνουν περίφημα και στο δεύτερο υπερφιλόδοξο project της διαδρομής τους. Μέσα από το ''50 Song Memoir'' σταχυολογείται η μουσική περιπέτεια ενός από τα πλέον αξιόλογα indie συγκροτημάτων και ο ίδιος ο Merritt περιγράφει τον τρόπο που έφτασε μέχρι σήμερα. Πολλοί από τους fans του συγκροτήματος θα βρουν στοιχεία του εαυτού τους μέσα στον δίσκο. Κατά κάποιο τρόπο το ''50 Song Memoir'' είναι ταυτόχρονα ένα δώρο του Merritt προς τον εαυτό του αλλά και προς τους οπαδούς των Magnetic Fields. Το ''50 Song Memoir'' είναι ένα γοητευτικό ταξίδι από τα μέσα των '60ς στο σήμερα, ένα ταξίδι από τα αθώα παιδικά χρόνια προς την κυνικότητα της ενηλικίωσης και από εκεί στην καταστάλαξη κάποιων πραγμάτων που φέρνει η μέση ηλικία.