Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring

Από τον Σταμάτη Τζιώλα

Πως είναι δυνατόν μια λιτή, χαμηλών τόνων, ταινία να λειτουργήσει ως απόλυτο ιαματικό της ψυχής; Πως κατορθώνει να επιφέρει μία αίσθηση γαλήνιας και ισορροπημένης ενατένισης της ζωής; Πως μας ωθεί σε μία πνευματικότερη ανάγνωση του στρεσογόνου και κυνικού κόσμου μας;

Ο αυτοδίδακτος, απίστευτα ταλαντούχος, Κορεάτης σκηνοθέτης Kim Ki-duk (ή πιο σωστά Ki-duk Kim), ο οποίος έχει εντυπωσιάσει ουκ ολίγες φορές την παγκόσμια σινεφιλική κοινότητα με τις δημιουργίες του, αποδεικνύει με το συγκεκριμένο φιλμ του 2003, ότι αρκούν 103 λεπτά μεστού κινηματογραφικού χρόνου για να επιτευχθούν όλα όσα προαναφέρθηκαν.   

Η ιστορία πραγματεύεται την απλή και ήρεμη ζωή σε έναν πλωτό βουδιστικό ναό, εντός μίας απομονωμένης κορεάτικης λίμνης, όπου ένας γέρος σοφός μοναχός αναθρέφει ένα εκπαιδευόμενο μικρό αγόρι σύμφωνα με τις αρετές του σεβασμού, της ταπεινότητας, της αγνότητας και της συμπόνιας. Το αγόρι σταδιακά θα ενηλικιωθεί, θα έρθει σε επαφή με τους πειρασμούς της πραγματικότητας και θα εγκαταλείψει το δάσκαλό του. Όταν επιστρέψει εκ νέου, θα είναι ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος, κυνηγημένος και οργισμένος, αναζητώντας καταφύγιο.   

Η διαδοχή και η ακολουθία, ο αέναος κύκλος της ζωής μέσα από την απεικόνιση της εναλλαγής των εποχών του έτους, η ενότητα των πάντων και η αναγνώριση των στοιχείων του φυσικού κόσμου ως αλληλοεξαρτώμενα τμήματα μιας ολότητας,  αποτυπώνονται νοηματικά με έναν λυρικό τρόπο και οπτικά με εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς που αγγίζουν τα επίπεδα της μαγείας.

Η σκηνοθεσία είναι αφαιρετική και απίστευτα εύστοχη, η φωτογραφία ονειρική και οι διάλογοι περιορισμένοι στο ελάχιστο δυνατό. Πρόκειται, τελικά, για μία αριστουργηματική ταινία, πολλάκις βραβευμένη σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, προορισμένη να σαγηνεύσει τους θεατές και να τους προσφέρει απλόχερα τα αγαθά της καλοσύνης, της πραότητας, της ευγένειας και της εσωτερικής αρμονίας.