King Krule - The Ooz

Κάθε χρόνο κυκλοφορούν πολλοί καλοί δίσκοι. Κυκλοφορούν και κάποιοι που καθορίζουν μουσικά την εκάστοτε χρονιά. Είναι αυτοί που τελικά που μνημονεύονται μετά από χρόνια ότι καθόρισαν τις εξελίξεις στον χώρο της μουσικής και λειτούργησαν καινοτόμα στην εποχή τους. Σε αυτή την κατηγορία για φέτος ανήκει το ''The Ooz'' του King Krule. Ο King Krule, κατά κόσμον Archy Marshall, μπορεί να είναι μόλις εικοσιτριών ετών αλλά έχει ήδη προλάβει να έχει μία αξιομνημόνευτη δισκογραφική παρουσία. Έως τώρα έχει κυκλοφορίες ως King Krule, Zoo Kid αλλά και με το πραγματικό του όνομα. Όλες του οι κυκλοφορίες έχουν αποσπάσει κολακευτικά σχόλια και ο ίδιος έχει αντιμετωπιστεί ως παιδί θαύμα, αλλά και ως από τις μεγάλες ελπίδες της βρετανικής μουσικής για καλύτερες ημέρες. Βλέπετε ο καινούργιος αιώνας δεν επιφύλασσε πολλές σημαντικές κυκλοφορίες για το Νησί και οι συνηθισμένοι να πρωταγωνιστούν στον χώρο της μουσικής, Βρετανοί, ψάχνουν απεγνωσμένα το next big thing. Κατά καιρούς και μέσα στη απελπισία τους, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε κάθε τυχάρπαστο και μετρίου ταλέντου μουσικό, αλλά στην περίπτωση του King Krule δείχνουν να έχουν πετύχει διάνα. Η πορεία του δείχνει έναν νεαρό δημιουργό που συνεχώς ξεπερνά τον εαυτό του, για να φτάσουμε στο φετινό δίσκο, που είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει κάτω από οποιοδήποτε όνομα. Αυτό που καθιστά συναρπαστικό το ''The Ooz'' είναι ότι πέρα από τις δυνατές συνθέσεις που περιέχει, ο King Krule ανακατεύει στο μουσικό του μπλέντερ διάφορους ήχους και μουσικά είδη. Και όλα αυτά χωρίς ο δίσκος να χάνει σε ομοιογένεια. Jazz, hip hop, pop, post punk, trip hop και μία υφέρπουσα Radiohead-ική αισθητική, συνυπάρχουν αρμονικά και εκφράζουν το όραμα του νεαρού δημιουργού.

Ο δίσκος μπορεί να περιέχει δεκαεννέα κομμάτια, που μόνο ως νούμερο φαντάζουν υπερβολικά πολλά για τη γενιά που έμαθε να ακούει μουσική από το youtube, αλλά η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας τον δίσκο, κάθε κομμάτι έχει το ρόλο του στο σύνολο που ονομάζεται ''The Ooz''. Σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, παίζουν τα φωνητικά του Marshall. Φωνητικά που μπορεί να μην άρτια με την συμβατική ένοια, αλλά είναι βαθύτατα εκφραστικά και λειτουργούν συνεκτικά στο τελικό αποτέλεσμα. Το ''The Ooz'' καταφέρνει να ενσωματώσει τους ήχους αλλά και το κλίμα που κυριαρχεί σε μία σύγχρονη μεγαλούπολη. Πόλεις με πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά, αλλά και με έντονο το κλίμα της αποξένωσης και της μοναξιάς. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας αισιόδοξος και χαρούμενος δίσκος. Είναι ένας δίσκος σκοτεινός, που αποτυπώνει το πως νιώθει κάποιος που είναι νέος και ζει σε μία πόλη σαν το Λονδίνο. Αυτό φαίνεται από το απεγνωσμένο trip hop του ''Biscuit Town'' έως το urban αισθητικής single ''Dum Surfer'' και από τις ατσάλινες κιθάρες του ''Emergency Blimp'' στην οργή του ''Half Man Half Shark''. Ο King Krule συχνά καταφεύγει σε τριπαρισμένες jazz διαδρομές με έντονο το αφαιρετικό στοιχείο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα ''Midnight  01 (Deep Sea Diver)'', ''Sublunary'' και ''Cadet Limbo''. Στο ''Lonely Blue'' ακούγεται σαν αποκαμωμένος σύγχρονος crooner, στο ''Slush Puppy'' θυμίζει Antony, ενώ στο υπέροχο ''Vidual'' βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στους Specials και τους Joy Division. Με το ''The Ooz'' ο King Krule γίνεται εκφραστής μιας γενιάς, της δικής του γενιάς, που ενώ φαινομενικά έχει πρόσβαση στα πάντα, τελικά δεν έχει τίποτα ή έστω νιώθει ότι δεν έχει τίποτα. Μια γενιά που δυσκολεύεται να αφομοιώσει την υπερπληροφόρηση που δέχεται, που δυσκολεύεται με την επικοινωνία και αισθάνεται συνεχώς ότι δεν θα προλάβει κάτι που έπρεπε. Μια γενιά που κρύβει την μοναχικότητά της σε φανταχτερά instagram stories. Το ''The Ooz'' θα μπορούσε να είναι το μικρό αδελφάκι του ''Mezzanine'' των Massive Attack ή η πολυσυλλεκτική εκδοχή του ''Metal Box'' των Public Image Ltd. Το σίγουρο είναι ότι είναι από τους καλύτερους και πιο ''μέσα'' στην εποχή δίσκους για το 2017.