Bokomolech: Σήμερα το κοινό είναι μεγαλύτερο αλλά και πιο διασπασμένο

Πίσω στα '90ς υπήρξαν λίγες μπάντες που καθόρισαν αυτό που λέμε ''εγχώρια αγγλόφωνη εναλλακτική σκηνή''. Μία από τις σημαντικότερες ήταν οι Bokomolech. Σαφέστατα κιθαριστικοί, με ξεκάθαρο ήχο και σαφή προσανατολισμό. Μία μπάντα που φανερά πίστευε και αγαπούσε αυτό που έκανε. Ποτέ δεν νοιάστηκαν για την επιτυχία, γι' αυτό και συνεχίζουν ακόμα. Έστω και αν οι εμφανίσεις τους, ζωντανές και δισκογραφικές, είναι πιο αραιές και μετρημένες. Οι υποχρεώσεις ισχύουν για όλες και αν δεν ζεις από τη μουσική, το πέρασμα του χρόνου δυσκολεύει όλο και περισσότερο μία μπάντα να είναι συνεχώς ενεργή. Οι Bokomolech έχουν βρει τον τρόπο και ανά διαστήματα μας τροφοδοτούν καινούργιο υλικό. Το πιο πρόσφατο είναι το E.P. ''Bright New Darkness'' που κυκλοφορεί από την Inner Ear. Αυτός ήταν και ο λόγοςε για να έχουμε την παρακάτω κουβέντα μαζί τους.

Πείτε μας λίγα λόγια για το πως προέκυψε το νέο σας E.P. με τίτλο ‘’Bright New Darkness’’.

Τα τέσσερα πρώτα κομμάτια του BND τα εξελίσσουμε αρκετό καιρό τώρα στις πρόβες και τις συναυλίες μας και, αφού θεωρήσαμε ότι έφτασαν εκεί που θέλαμε, αποφασίσαμε να τα εκδώσουμε πριν να χαθεί η γοητεία που ακόμα μας ασκούν. Με την ίδια λογική, αποφασίσαμε να μη βιαστούμε να ηχογραφήσουμε κάποια άλλα, που δεν είναι επεξεργασμένα στον ίδιο βαθμό από συνθετική άποψη, γιατί θέλαμε το αποτέλεσμα να έχει μια ομοιογένεια. Σε ό,τι αφορά τα άλλα δύο κομμάτια, για το In Crazy Waters η αρχική πρόθεση ήταν να αποτελεί ένα είδος bonus track, αλλά όταν προέκυψε το Still Remains (το οποίο είναι ένας αυτοσχεδιασμός που ο Coti εν αγνοία μας ηχογράφησε σε ένα διάλειμμα στο στούντιο) αποφασίσαμε να είναι αυτό ο επίλογος του EP και το In Crazy Waters πήρε μία πιο «κανονική» θέση στη ροή του δίσκου, που άλλωστε του ταιριάζει.

Πως και αποφασίσατε να ανακατασκευάσετε ένα από τα εμβληματικότερα τραγούδια σας και ύμνο της γενιάς μας; Προφανώς αναφέρομαι στο ‘’Crazy Water’’ που στη νέα σας δουλειά το συναντάμε ως ‘’In Crazy Waters’’.

H ιδέα μας ήρθε όταν προετοιμάζαμε τη συναυλία μας στο ΚΠΙΣΝ, τον Απρίλιο του 2017 προσπαθώντας να κάνουμε το Crazy Water, που πάντα ζητάει ο κόσμος να το παίξουμε, πιο ενδιαφέρον για εμάς και πιο αντιπροσωπευτικό του ποιοι είμαστε αυτό τον καιρό. Η νέα εκδοχή μας άρεσε πολύ, και θεωρήσαμε ότι είναι τόσο διαφορετική από την αρχική που αξίζει τον κόπο να ηχογραφηθεί κιόλας. 

Συνεργαστήκατε για άλλη μία φορά με τον Coti, που ανέλαβε την παραγωγή. Τι θεωρείτε πως είναι αυτό που προσθέτει στο υλικό σας και επιστρέφετε σε αυτόν;

Η δουλειά του Coti στο Slowburner μας άρεσε και μας αρέσει πολύ –γι’ αυτό άλλωστε είχαμε προσπαθήσει να συνεργαστούμε μαζί του και στο Mass Vulture, αλλά τότε ο Coti έμενε μόνιμα εκτός Αθήνας και το σχέδιο δεν προχώρησε. Πέρα από την πολύ καλή χημεία που έχουμε σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που εκτιμάμε πολύ στον Coti είναι, απ’ τη μια ο σεβασμός που δείχνει στον τρόπο λειτουργίας της μπάντας (π.χ. το ότι μας αρέσει να γράφουμε ζωντανά, παίζοντας όλοι μαζί), και απ’ την άλλη η ικανότητά του να «ακούει» πολύ βαθιά στο υλικό, να το κατανοεί και να παρεμβαίνει σ’ αυτό με έναν τρόπο που το αναδεικνύει ουσιαστικά.

Ακόμα ένας παραγωγός που έχετε συνεργαστεί είναι ο Steve Albini. Τι θυμάστε από τις ηχογραφήσεις μαζί του και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί;

Καλά, από «ανεκδοτολογικό» ας πούμε υλικό έχουμε άπειρο –σκέψου ότι, και τις δύο φορές που συνεργαστήκαμε, περνούσαμε μαζί όλο σχεδόν το 24ωρο επί μία εβδομάδα οπότε, πέρα από την πολλή δουλειά, μοιραστήκαμε φαγητό, στιγμές χαλάρωσης, παιχνίδια, βόλτες, συζητήσεις… Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί στη δουλειά πάντως είναι φαινομενικά πολύ απλές, σχεδόν ανεπαίσθητες. Περισσότερο αποσκοπεί στο να κάνει την μπάντα να νιώσει άνετα και να παίξει όσο καλύτερα μπορεί. Η γνώση και η εμπειρία του είναι ενσωματωμένα στην υποδομή –στον χώρο και τα υλικά του, στα μικρόφωνα και τη διασπορά τους, στα αναλογικά μηχανήματα κ.λπ- οπότε οι παρεμβάσεις που κάνει μετά είναι ελάχιστες.

Στα πρώτα rockwave συμμετείχατε αρκετές φορές, μοιραζόμενοι την ίδια σκηνή με ορισμένες πραγματικά σπουδαίες μπάντες. Έχετε να μας πείτε κάποια γεγονότα που ίσως είχαν μείνει έξω από το φώς της δημοσιότητας;

Μάλλον όχι… Ξέρεις, δεν έρχονται και σε ιδιαίτερη επαφή οι μπάντες μεταξύ τους στα παρασκήνια. Ειδικά οι μεγάλες μπάντες έχουν τα δικά τους καμαρίνια, δικό τους catering, δικούς τους τεχνικούς κ.λπ., οπότε το πολύ να διασταυρωθείς με κάποιον και να πεις ένα γεια. Η μόνη μπάντα που κάναμε παραπάνω παρέα ήταν οι Dead Moon, που δεν ενέπιπταν φυσικά στην πιο πάνω κατηγορία.

Ξεκινήσατε στα ‘90ς όταν υπήρχαν σχετικά λίγα αγγλόφωνα συγκροτήματα. Πλέον οι κυκλοφορίες είναι πολλές. Τι διαφορές εντοπίζεται στο σήμερα σε σχέση με το τότε;

Είναι ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο σε όλα τα επίπεδα: στους τρόπους παραγωγής και διάδοσης, στον αριθμό των κυκλοφοριών, στο δυνάμει κοινό που είναι πολύ μεγαλύτερο αλλά και πολύ πιο διασπασμένο. Όλα αυτά σχετίζονται προφανώς μεταξύ τους και αλληλοτροφοδοτούνται, αλλά το αποτέλεσμα είναι πως η «σκηνή» πλέον είναι πολύ πιο διαφοροποιημένη εσωτερικά: στα 90’s το κοινό που παρακολουθούσε εμάς και άκουγε π.χ. και τους Nightstalker, ήταν κατά 70% οι ίδιοι άνθρωποι· τώρα, το κοινό που παρακολουθεί π.χ. τους Empty Frame και εκείνο που ακούει Bazooka μπορεί να είναι το ίδιο σε ποσοστό 10%. Τυχαία τα ονόματα και τα νούμερα, προφανώς, αλλά καταλαβαίνεις το επιχείρημα.

Σαν μπάντα δραστηριοποιείστε πολλά χρόνια. Τι είναι αυτό που κρατά τη φλόγα των Bokomolech άσβεστη;

Κυρίως η ευχαρίστηση που μας δίνει το να παίζουμε όλοι μαζί: είτε στις πρόβες, είτε –κυρίως- στις συναυλίες, προκύπτουν συχνά στιγμές υπερβατικές που συγκρίνονται με ελάχιστα πράγματα στη ζωή.

Πως έχετε βρει την ισορροπία μεταξύ μπάντας και καθημερινών εργασιακών υποχρεώσεων;

Δεν την έχουμε βρει! (γέλια) Και το πράγμα δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ λόγω του πολυπληθούς σχήματος: άλλος βαθμός δυσκολίας υπάρχει στο να βρουν κοινό βηματισμό τρία άτομα, κι άλλο έξι. Απ’ την άλλη, ίσως η απόλαυση που αντλούμε από τις κοινές μας στιγμές να σχετίζεται και με το ότι δεν βρισκόμαστε αρκετά συχνά ώστε να βαρεθούμε.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το επόμενο διάστημα και αν πρόκειται να σας δούμε ζωντανά στην Πάτρα;

Τα σχέδιά μας είναι να δουλέψουμε και να εμπλουτίσουμε όσο μπορούμε το ημιτελές υλικό που έχουμε, ώστε ο επόμενος δίσκος μας να έρθει όσο πιο σύντομα γίνεται. Στην Πάτρα θα έρθουμε οπωσδήποτε, πιθανότατα στις αρχές Δεκεμβρίου.

Τι θα συμβουλεύατε μία νέα μπάντα με παρεμφερή ήχο με εσάς που ξεκινά τώρα την πορεία της;

Να παίζουν ό,τι και για όσο τους ευχαριστεί.