Matt Berninger - Serpentine Prison

Ο Matt Berninger είναι ο τραγουδιστής των The National και το ''Serpentine Prison'' ο πρώτος του προσωπικός δίσκος. Σε τέτοιες περιπτώσεις η πρώτη ερώτηση που γίνεται είναι κατά πόσο διαφέρει η προσωπική δουλειά ενός καλλιτέχνη από αυτήν του group που συμμετέχει. Εδώ η απάντηση είναι απλή. Συναισθηματικά το ''Serpentine Prison'' βρίσκεται κοντά στη μουσική των National, αλλά ηχητικά διαφέρει πολύ από αυτήν. Με άλλα λόγια οι άνθρωποι που έχουν αγαπήσει τους National, εύκολα θα τους αρέσει το ''Serpentine Prison''. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία μουσική που ρέει χαλαρά, δίνοντας άπλετο χώρο στη φωνή του Berninger και με τις ακουστικές ενορχηστρώσεις να κυριαρχούν. Οι εντάσεις των National απουσιάζουν σχεδόν ολοκληρωτικά, όπως και το rock feeling τους παραχωρεί ευγενικά τη θέση του σε πιο jazzy ατμόσφαιρες. Ο Berninger στην πρώτη του προσωπική δουλειά βρίσκεται πιο κοντά στον Nick Cave των τελευταίων χρόνων, αλλά και στον Van Morrison.

Το ''Serpentine Prison'' είναι ένας δίσκος που ενδεικνυεται για κατά μόνας ακροάσεις και έτσι αποκαλύπτει τις αρετές του. Λειτουργεί καλύτερα σε ένα δωμάτιο με συντροφιά ένα ποτήρι κρασί ή κάνει ωραία παρέα σε ένα ταξίδι όταν οδηγείς και θαυμάζεις ταυτόχρονα τα τοπία που προσπερνάς. Το σπαραξικάρδιο ''Loved So Little'' μας ταξιδεύει στη Νέα Ορλεάνη και τον σπουδαίο Dr. John, ενώ στο ''Silver Springs'' τα εύθραυστα φωνητικά της Gail Ann Dorsey μας θυμίζει τις συνεργασίες του Mark Lanegan με την Isobel Campbell. Τα έγχορδα δημιουργούν μία κατανυκτική ατμόσφαιρα στο ''Collar Of Your Shirt'' και στο ''All For Nothing'' η σμιλευμένη από τα τσιγάρα και το ουίσκυ φωνή του Berninger εξιστορεί τους γεμάτους απογοήτευση στίχους του. Οι πιο ''National'' στιγμές του δίσκου είναι το σταδιακά κλιμακούμενο ''One More Second'' και το ομώνυμο κομμάτι που συναντάμε στο φινάλε του album. Η παράκληση του ''Take Me Out Of Town'' ακούγεται αρκούντως ειλικρινής και το σχεδόν γυμνό από ηλεκτρισμό εναρκτήριο ''My Eyes Are T-Shirts'' μας προϊδεάζει για το συνολικό ύφος του δίσκου. Το ''Oh Dearie'' περιέχει την πιο ''έξυπνη'' μελωδία που σκαρφίστηκε ο Berninger, σε αυτή τη πρώτη του προσωπική κατάθεση και στο ''Distant Axis'' θυμίζει το rock παρελθόν του.

Με το ''Serpentine Prison'' ο Matt Berninger θέλησε να διαφοροποιηθεί αλλά όχι να αποκοπεί από το συγκρότημα και τον ήχο που έγινε γνωστός. Πιο εσωστρεφής και ενδοσκοπικός εδώ, δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή του για την κυκλοφορία ενός προσωπικού δίσκου. Αρκετά λυρικός, αλλά και με αρκετές δόσεις απογοήτευσεις, μας εισαγάγει στο προσωπικό του σύμπαν και τις δικές του ιστορίες. Κινούμενος στις παρυφές του rock, καταφέρνει να γίνει αρκετά πολυσυλλεκτικός δανειζόμενος στοιχεία και από άλλες μουσικές φόρμες. Βέβαια η χαρακτηριστική φωνή του βρίσκεται πάντα σε πρώτο πλάνο και αυτή θα μας θυμίζει έντονα τους National.