Fontaines D.C.- Skinty Fia

Οι Fontaines D.C. με τις δύο πρώτες τους δουλείές θεωρήθηκαν δικαίως ως μία από τις σπουδαιότερες εναλλακτικές μπάντες της γενιάς τους. Το ''Dogrel'' του 2019, μας τους σύστησε με εντυπωσιακό τρόπο, ενώ το ''A Heroe's Death'' του 2020 είναι αυτό που συνέβαλε στην καθιέρωσή τους. Ο τρίτος τους δίσκος έχει τον τίτλο ''Skinty Fia'' και αναμφίβολα είναι από τις πλέον αναμενόμενες δουλειές για το δισκογραφικό 2022. Σε αυτό μεγάλο ρόλο έχουν παίξει οι άριστες εντυπώσεις που έχουν αφήσει τα τέσσερα κομμάτια, που περιέχονται σε αυτό, αλλά η μπάντα τα είχε δώσει στη δημοσιότητα το αμέσως προηγούμενο διάστημα. Στο ''Skinty Fia'' οι Fontaines D.C. αφήνουν στην άκρη τα νευρώδη post punk ξεσπάσματα και γίνονται περισσότερο ενδοσκοπικοί και εσωστρεφείς. Το γκρίζο είναι το χρώμα που χαρακτηρίζει το album, αφού οι νεαροί Ιρλανδοί έχουν πέσει στα βαθιά της new wave αισθητικής, θυμίζοντας περισσότερο μπάντες σαν τους Echo and The Bunnymen ή τους Horrors από σύγχρονους, παρά τους Public Image Limited και τους Fall. 

Ο δίσκος απαιτεί τη προσοχή του ακροατή από την αρχή μέχρι το τέλος και άνετα μπορούμε να πούμε ότι οι Fontaines D.C. μόλις κυκλοφόρησαν την πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους και αυτή που θα τους χαρίσει οριστικά μία θέση στην εναλλακτική αιωνιότητα. Ο δίσκος ξεκινά με τον υπόγειο σπαραγμό του ''In Ar Groithe Go Deo'' να μας ρίχνει απευθείας στα βαθιά, για να ακολουθήσουν οι μεγαλειώδεις κιθάρες του ''Big Shot'' και να μας θυμίσουν τις καλύτερες στιγμές της παρέας του Ian McCullogh. Στο ''How Cold Love Is'' περιγράφουν την αγάπη στις μέρες μας με έναν ρεαλιστικό αλλά και σχεδόν κυνικό τρόπο, κάτι που κάνουν επίσης και στο απόλυτα εθιστικό single ''Jackie Down The Line''. Στο ''Bloomsday'' η ατμόσφαιρα είναι τόσο καθηλωτική που θυμίζει κάτι από Joy Division και στο ''Roman Holiday'' αφήνουν pop αχτίδες να διαπεράσουν τη σκοτεινή τραγουδοποιία τους, χαρίζοντας μας ακόμα ένα υπέροχο single. Στοιχεία της Ιρλανδικής μουσικής παράδοσης υπάρχουν στο ''The Couple Across The Way'' και ομώνυμο κομμάτι ενδείκνυται για dancefloors που θέλουν να συνδυάσουν το σκοτεινό με το χορευτικό. Το ''I Love You'' έχει μέσα του τόση απόγνωση που άνετα τοποθετείται δίπλα σε τραγούδια σαν το ''Love Will Tear Us Apart'' και ο δίσκος κλείνει με την αγχωτική κλειστοφοβία του ''Nabokov'', που ίσως και να είναι η κορυφαία στιγμή του album. Το ''Skia Fia'' είναι καθηλωτικό και οι Fontaines D.C. μετακινούνται από την οργή στην απόγνωση με χαρακτηριστική ευκολία. Ο δίσκος είναι γεμάτος από σπουδαία και πιασάρικα τραγούδια που δεν αναμασούν τις φόρμες των πιασάρικων τραγουδιών. Ένας δίσκος που αναμφίφολα αποτυπώνει επιτυχημένα τη δυστοπία της εποχής που ζούμε.