Jack White - Entering Heaven Alive

Ο Jack White είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει με αυταπάρνηση, τη διάσωση του rock τον 21ο αιώνα. Αρχικά με τους ριζοσπαστικούς White Stripes, που προφανώς είναι ότι σημαντικότερο έχει κάνει, στη συνέχεια με τα super groups των Raconteurs και των Dead Weather, με τα προσωπικά του album αλλά και το label που έχει ιδρύσει, τη Third Man Records. Γέτος ο πολυπράγμων Jack αποφάσισε να κυκλοφορήσει δύο albums. Αρχικά το rock ''Fear Of The Dark'' και στη συνέχεια το ακουστικό ''Entering Heaven Alive'', που θα μας απασχολήσει εδώ. Ο Jack White στο ''Entering Heaven Alive'', βουτάει στην αμερικάνικη παράδοση της folk / country, έχει πολλές αναφορές στα αγαπημένα τους blues και σε σημεία δανείζεται στοιχεία της jazz αισθητικής. Ο δίσκος έχει πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές, χαρακτηρίζεται από την υψηλή μουσικοφιλία του δημιουργού του και η ξερή παραγωγή δίνει την αίσθηση ότι ο δίσκος θα μπορούσε να είχε ηχογραφηθεί αρκετές δεκαετίες πριν.

Ο δίσκος ξεκινά με μία από τις πιο δυνατές στιγμές του. Ονομάζεται ''A Tip From You To Me'' και θυμίζει τις πιο ακουστικές στιγμές των White Stripes. Το ''All Along The Way'' ισορροπεί ανάμεσα στο ανεξάρτητο rock και την αμερτικάνικη παράδοση και το ''Help Me Along'' έχει μία ευαισθησία που παραπέμπει σε ηχογραφήσεις των '60ς.και το groovy blues ''I 've Surrounded (With My Love) θυμίζει τον δεύτερο δίσκο των Stone Roses. Στο ''Queen Of The Bees'' δοκιμάζει τις δυνάμεις του ως crooner και στο ''Love Is Selfish'' υπάρχει έντονα μία jazz προσέγγιση. Επιστρέφει στο blues rock με το ''A Tree On Fire From Within'' και το ''If I Die Tomorrow'' είναι μία μπαλάντα ανεξάρτητου rock σε radio friendly λογική. Στο ''Please God, Don't Tell Anyone'' η folk συναντά τα blues του νότου και τα κρουστά στο ''A Madman From Manhattan'' έχουν μία jazzy ατμόσφαιρα. Για το τέλος έχει κρατήσει το ''Taking Me Back (Gently)'' που θυμίζει ηχογραφήσεις του μεσοπολέμου. Με το ''Entering Heaven Alive'' ο Jack White επιλέγει πιο ακουστικές ενορχηστρώσεις για να προτάξει τη πιο συναισθηματική πλευρά της συνθετικής του φλέβας. Ένας δίσκος του σήμερα , με πάμπολλές αναφορές στο παρελθόν. Εξάλλου αυτό δεν κάνει σε όλη του τη πορεία ο Jack White;