David Lynch : Ζωγραφίζοντας Ιστορίες

Μήνυμα σφάλματος

  • Notice: Undefined index: taxonomy_term στην similarterms_taxonomy_node_get_terms() (γραμμή 518 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 0 στην similarterms_list() (γραμμή 221 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 1 στην similarterms_list() (γραμμή 222 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).

Ακούγοντας το όνομα του David lynch, το πρώτο πράγμα που εύκολα έρχεται στο μυαλό σου, ιδίως αν είσαι φαν του κινηματογράφου, είναι ο δημιουργός μερικών από τις πιο ιδιόρρυθμες, γεμάτες εμμονικούς χαρακτήρες ταινίες. Η αλήθεια είναι ότι συνεχίζοντας αυτές τις σκέψεις θα νιώσεις ότι λείπει  τα τελευταία χρόνια από τα κινηματογραφικά studio, κάτι που ο ίδιος βρίσκει λογικό, όντας απογοητευμένος από τους παραγωγούς και τις απαιτήσεις τους. Όσοι όμως παρακολουθούν τις εξελίξεις γύρω από τον ίδιο θα διαπιστώσουν ότι σε καμία περίπτωση δεν έχει μείνει ανενεργός και κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον με τις επιλογές του. Ακολουθώντας πάντα την αισθητική του, τα τελευταία χρόνια κατάφερε να κάνει τις απόψεις των φαν του να διίστανται για το κατά πόσον χρησιμοποιεί σωστά το ταλέντο του ή δουλεύει σαν “χομπίστας” ,σχεδιάζοντας σετ πιάτων , υπογράφοντας σαμπάνιες και coffee brands, διακοσμώντας την σουίτα 111 στο Lutecia Hotel του Παρισιού με λιθογραφίες δικών του σχεδίων, σκηνοθετώντας videoclip αλλά ανοίγοντας και το club Silencio εμπνευσμένο απο το Mulholland Drive με μερικούς από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες να κάνουν live εκεί, όπως η Lykke Li και οι The Kills. Σίγουρα η ενασχόληση του με την μουσική και οι τελευταίες  κυκλοφορίες του, Crazy Clown Time και Big Dream, κέρδισαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά αξίζει να δοθεί και η ευκαιρία στην προσωπική του μάτια μέσα από τις εικαστικές του δημιουργίες.

Ο ίδιος αναφέρεται στους πίνακες του αποκαλώντας τους οργανικές και βίαιες κωμωδίες έχοντας στα περισσότερα έργα του ως κυρίαρχο χρώμα το μαύρο επενδύοντας στο βάθος του, εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα χρώματα που λόγω της “ρεαλιστικότητας” τους τον περιορίζουν, υποστηρίζοντας ότι δεν θα ήξερε τι να κάνει με αυτά .Τα έργα του κινούνται στο σύγχρονο ύφος, με τον David Lynch να πειραματίζεται κολλώντας γράμματα πάνω τους, παίζοντας με τις λέξεις, χρησιμοποιώντας μάλιστα και ηλεκτρικά στοιχεία διατηρώντας πάντα έναν τόνο απομόνωσης και παραλογισμού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ανάγκη του για αδιέξοδες ιστορίες είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Mέχρι να δούμε τελικά ποιο θα είναι το επόμενο βήμα ρίχνουμε ματιές στο ίδρυμα του, David Lynch Foundation

Twitter icon
Facebook icon
Google icon
StumbleUpon icon