Jason Pierce - Παίζοντας με τη φωτιά

Το rock 'n' roll στην εξηντάχρονη ιστορία του είχε πολλούς τύπους 'ηρώων'. Για κάθε McCartney ή Jagger υπήρχε πάντα και ένας Barrett ή Cpt. Beefheart, που δημιουργούσαν μακριά από την υστερία της εποχής τους και γνώριζαν ότι και το δικό τους έργο είναι εξίσου σημαντικό. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της μουσικούς που λειτουργούν αυτόνομα, μακριά από το hype των Μ.Μ.Ε. και τις κυρίαρχες τάσεις της μουσικής. Μοναδικός οδηγός τους είναι το προσωπικό τους όραμα. Δεν ενδιαφέρονται για περισσότερες πωλήσεις, οπότε και πιο φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, και δεν συμβιβάζονται με τίποτα και με κανέναν. Συνήθως είναι άτομα με ιδιαίτερο ψυχισμό, αυτοκαταστροφικοί και επιρρεπείς σε καταχρήσεις, αποτέλεσμα τόσο του εσωστρεφούς χαρακτήρα τους, όσο και της αναζήτησης του καλλιτεχνικού τους οράματος. Ένας τέτοιος άνθρωπος και δημιουργός είναι ο Jason Pierce, που πλέον κοντεύει να συμπληρώσει τριάντα χρόνια στη δισκογραφία, κινούμενος συνεχώς στο όριο σε όλα τα επίπεδα.

Όλα ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν ο Jason Pierce μαζί με τον τότε φίλο του Pete ''Sonic Boom'' Kember έφτιαξαν τους Spacemen 3. Ήταν η εποχή που το shoegaze βρίσκονταν στα σπάργανα και οι νεαροί Spacemen 3 έπαιζαν νωχελικά τις βελβετικές κιθάρες τους χρησιμοποιώντας άπειρα πετάλια για να πετύχουν τον απαιτούμενο θόρυβο. Το ντεμπούτο τους ''Sound Of Confusion'' (1986) δημιούργησε την απαραίτητη προσοχή στο συγκρότημα, για να ακολουθήσει το σαφώς ανώτερο ''The Perfect Prescription'' (1987). Η ψυχεδέλεια των 60ς μπλέκεται με το νεόκοπο shoegaze και η μπάντα ανακυρύσσεται από τις επιδραστικότερες της εποχής της. Οι Spacemen 3, με τη νεανική αυθάδεια που τους χαρακτήριζε, πέρα από χαοτικές συναυλίες, έκαναν και βαρύγδουπες δηλώσεις όπως ότι είναι μία anti-antidrug μπάντα, προκαλώντας τη συντηρητική Θατσερική Αγγλία και φουντώνοντας τις φήμες για τις καταχρήσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι οι φήμες ήταν πέρα για πέρα αληθινές και τα ναρκωτικά ήταν στο καθημερινό διαιτολόγιο του Jason Pierce για πολλά χρόνια. Ακολούθησε μία σειρά από πολύ καλούς δίσκους, Performance (1987), Play With Fire (1989) και Recurring (1991). Ειδικά το ''Playing With Fire'' ήταν δίσκος ορόσημο για τον κιθαριστικό ηχο των '80ς. Οι σχέσεις όμως των Pierce και Kember διαταράχθηκαν ανεπανόρθωτα, με συνέπεια στο ''Recurring'' να έχει αναλάβει ο καθένας τους τη μία πλευρά του δίσκου. Μάλιστα απαιτούσαν να μην δίνουν μαζί συνεντεύξεις για τη προώθηση του δίσκου. Είχαν και οι δύο τους ηγετικά στοιχεία στη προσωπικότητά τους, με συνέπεια να θέλουν να έχουν το πρώτο λόγο στο συγκρότημα. Προφανώς το τέλος των Spacemen 3 είχε φτάσει και ο καθένας τους πήρε το τεράστιο εγώ του για να συνεχίσει τις αναζητήσεις του.

Ο Jason Pierce δεν έμεινε αδρανής για μεγάλο διάστημα. Μαζί με τη φίλη του, Kate Radley, και τους Sean Cook και Damon Reece, φορμάρει τους Spiritualized και αποφασίζει να εξερευνήσει τα όρια του ψυχεδελικού ήχου. Ο πρώτος του δίσκος ''Lazer Guided Melodies'' (1992) περιείχε ορισμένα καταπληκτικά τραγούδια και έδειχνε ένα μέρος των δυνατοτήτων τους. Ακολούθησε το ακόμα καλύτερο ''Pure Phase'' (1995), που για πολλές μπάντες θα ήταν το ζενίθ αλλά όχι για τους Spiritualized. Αυτό θα έρχονταν δύο χρόνια αργότερα με το ''Ladies and Gentlemen We Are Floating In Space''. Ένας δίσκος μνημείο που θα καθορίσει όσο λίγοι τα 90ς, δίνοντας μία ολοκληρωμένη άποψη για το τι σημαίνει ψυχεδελικός ήχος τη συγκεκριμένη δεκαετία. Ο δίσκος γράφτηκε κατά τη διάρκεια ενός επώδυνου χωρισμού για τον Pierce με τη Radley, η οποία τον παράτησε για τον Richard Ashcroft των Verve. Συνέπεια αυτού είναι ο δίσκος να είναι σκοτεινός αλλά και ταυτόχρονα πολύ προσωπικός, αφού ο Pierce εκθέτει σε αυτόν όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Ο δίσκος είχε ως artwork τη συσκευασία φαρμάκου και η special edition αποτελούνταν από δώδεκα δισκάκια, σαν δισκία φαρμάκου, που το καθένα περιείχε τα ισάριθμα κομμάτια του ''Ladies and Gentlemen We Are Floating In Space''. Η πορεία του στα charts ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική και επιτέλους οι Spiritualized απέκτησαν την αναγνώριση που τους άξιζε. Μην ξεχνάμε ότι ήταν μία εποχή που καλά συγκροτήματα (Radiohead, Smashing Pumpkins, Massive Attack κτλ.) πουλούσαν πολλούς δίσκους, κάτι που σίγουρα βοήθησε τους Spiritualized να σημειώσουν εμπορική επιτυχία.

Η επιτυχία που σημείωσε το ''Ladies and Gentlemen...'' έπεισε την εταιρία του Pierce να χρηματοδοτήσει τις καλλιτεχνικές του ανάγκες. Πλέον για την ηχογράφηση του ''Let It Come Down'' είχε στη διάθεσή του ορχήστρα εγχόρδων και χορωδία. Ο ήχος είναι πιο ουράνιος και οι μπητλικές μελωδίες τον χαρακτηρίζουν. Σε αυτή τη περίοδο φάνηκε για άλλη μία φορά ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του Pierce. Απέλυσε όλα τα μέλη των Spiritualized, ακόμα και ανθρώπους που τον ακολουθούσαν από την εποχή των Spacemen 3, και τους αντικατέστησε με καινούργιους. Ο ίδιος προέταξε καλλιτεχνικούς λόγους για αυτή την απόφαση και έδειξε ότι τίποτα δεν είναι ικανό να τον εμποδίσει από το να πραγματοποιήσει το όραμά του. Ακολούθησε το πιο rock ''Amazing Grace'' (2003), το πολύ καλό ''Songs In A+E'' (2008), εποχή που ο Pierce κινδύνευσε να πεθάνει από προβλήματα υγείας και το ''Sweet Heart, Sweet Light'' (2012) που πιστοποίησε για άλλη μία φορά τη συνθετική δεινότητα του Pierce.

Ο Jason Pierce είναι ένας μουσικός που δεν πρόκειται να υπογράψει ποτέ κακό δίσκο. Είναι τόσο αυστηρός με όλους και περισσότερο απ' 'ολους με τον εαυτό του, που δεν θα αφεθεί σε ένα τέτοιο λάθος. Θα προτιμήσει να αποσυρθεί αθόρυβα, από το να περιφέρει τον τεράστιο rock 'n' roll μύθο του ανά την υφήλιο. Η επιρροή του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής τα τελευταία χρόνια, αφού ένα σωρό νέοι μουσικοί αναφέρουν είτε τους Spacemen 3 είτε τους Spiritualized ως βασικές επιρροές για τον ήχο τους. Αυτή τελικά είναι και η μεγαλύτερη καταξίωση για έναν μουσικό. Να αποτελεί καλλιτεχνικό πρότυπο για τις νεότερες γενιές. Ο Jason Pierce το κατάφερε και αυτό και μάλιστα ήταν και τόσο τυχερός ώστε έζησε να το δει.