La Femme - Paradigmes

Οι La Femme δικαίως μπορούν να θεωρηθούν το σημαντικότερο rock συγκρότημα της εποχής μας. Μία μπάντα που μπλέκει με επιτυχία της kraut επιρροές της με ψυχεδελικούς ήχους, τους προσθέτει ηλεκτρονικές πινελιές και το συνολικό αποτέλεσμα φιλτράρεται με την ορμή της pop, παραδίδοντάς μας έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα πλουραλιστικός αλλά και φιλικός στο μέσο αυτί. Έχουν ήση κυκλοφορήσει δύο album που έχτισαν τη φήμη τους το ''Psycho Tropical Berlin''(2013) και το ''Mystere'' (2016),πριν φτάσουμε στο φετινό τρίτο τους δισκογραφικό βήμα που τιτλοφορείται ''Paradigmes''. Εδώ οι La Femme ανακαλύπτουν την Αμερική και επιχειρούν ένα road trip στις αχανείς εκτάσεις της. Ένα road trip που γίνεται με την ενθουσιώδη ματιά του τουρίστα και όχι με τη διεισδυτική προσέγγισή ενός γηγενή. Οι La Femme ενθουσιάζονται από την ανακάλυψη ενός μέρους τόσο ίδιου αλλά και τόσο διαφορετικού από την Ευρώπη και αυτός ο ενθουσιασμός, που αγγίζει τα όρια της αφέλειας, αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο ''Paradigmes''.

Όπως όλοι οι δίσκοι των La Femme, έτσι και το ''Paradigmes'' είναι μεγάλο σε διάρκεια περιέχοντας δεκαπέντε κομμάτια. Η ύπαρξη πολλών κομματιών τους δίνει την ευκαιρία να ελίσσονται ανάμεσα στα είδη καταφέρνοντας να χωρέσουν σχεδόν τα πάντα μέσα στον δίσκο. Από την europop του ''Foreigner'' μέχρι το electropunk του ''Future Is Bordel'' και από την κλασσάτη pop του ''Paradigme'', όπου τα πνευστά βάζουν τα κατάλληλα ηχοχρώματα, μέχρι το ταξιδιάρικο ''Pasadena''. Στο ''Disconnexion'' κάνουν το ανέλπιστο, όπου ενώνουν disco beats με country riffs και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν απλά σπάνε πλάκα φτιάχνοντας το ιδανικό κομμάτι για να χορεύουν μεθυσμένοι τουρίστες τις μεγάλες ώρες ή αυτή είναι μία ''έξυπνη'' πρόταση για το μέλλον της χορευτικής pop. Οι αναφορές στην κλασσική γαλλική pop είναι ξεκάθαρες στο ''Le Sang De Mon Prochain'' και στο ''Cool Colorado'' υμνούν τις κεντροδυτικές πολιτείες της Αμερικής. Η Νέα Ορλεάνη είναι μία πόλη που έχει ταυτιστεί με τη μουσική και οι La Femme δεν θα μπορούσαν να παραλέιψουν να την επισκεφτούν στο ''Nouvelle - Orlians''. Το ''Lacher De Chevaux'' θα μπορούσε να βρίσκεται στο soundtrack ενός σύγχρονου spaghetti western και στο ''Divine Criature'' τα αργόσυρτα disco beats δίνουν τον τόνο. Το ''Va'' ντύνεται με ανατολίτικα ηχοχρώματα και ο δίσκος κλείνει με το αχανές ambient του ''Tu T'en Lasses''.

Στο ''Pardigmes'' οι La Femme έχουν γίνει πιο συμβατικοί σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Το kraut και η ψυχεδέλεια έχουν στριμωχθεί στις γωνίες προς χάρην μίας πιο pop προσέγγισης του υλικού τους. Παραδόξως αυτό δεν τους κάνει περισσότερο εμπορικούς αλλά περισσότερο προβλέψιμους. Είναι λιγότερο περιπετειώδεις και αρκετά συμβατικοί. Βιώνουν το αμερικάνικο ταξίδι τους ως τουρίστες και όχι ως εξερευνητές. Αν και η πιο αδύναμη δουλειά τους, εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να μας δώσουν ορισμένες στιγμές απολαυστικής pop. Απλά αυτή τη φορά έλειπε το κάτι παραπάνω που μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν.