Days of Our Likes #12 : Εθελοντισμός και χαρά

Πρόσφατα έπεσα πάνω σε μια αγγελία της νεολαίας της ΟΝΝΕΔ που έχοντας ως βάση μερικές σειρές ας το πούμε «κώδικα» εν συντομία, σε προέτρεπε αν γνώριζες τι ήταν αυτό που βλέπεις να επικοινωνήσεις μαζί τους γιατί είσαι ο άνθρωπός τους ή για να το θέσω πιο σωστά ο εθελοντής τους, σε κάποια διαδικτυακή εφαρμογή. Ήταν μόνο μια από τις πολλές «ευκαιρίες» που μπορείς να συναντήσεις τα τελευταία χρόνια και που σου δίνουν την δυνατότητα να δουλέψεις αμισθί για κάποιον. Ξεχώρισα την συγκεκριμένη  για να την χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα γιατί καταφέρνει να συνδυάσει δυο μεγάλες «μπίζνες»  που οφείλουν μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους στην εθελοντική εργασία. Τα κόμματα και τις νεοφυείς εταιρείες τεχνολογίας.

Πόσες φορές άραγε δεν έχεις συναντήσει μέσα στην καθημερινότητά σου παιδιά της ΚΝΕ να σου ζητούν να αγοράσεις κουπόνια για το «Κόμμα» υπηρετώντας και οι ίδιοι εθελοντικά τον ανώτερο σκοπό του κόμματος; Παρόμοια περίπτωση και στην αγγελία της νεολαίας του δεξιού κόμματος που όμως αδυνατώντας να σε πείσει για έναν ανώτερο σκοπό όπως η επανάσταση - καθότι έχει λανσαριστεί και καβατζωθεί με επιτυχία από την Αριστερά-  προσθέτει πανέξυπνα το νέο trend της εποχής: την ανάπτυξη εφαρμογών. Αυτό δίνει την δυνατότητα να δώσει ο εθελοντής  extra  ψευδαισθήσεις στον εαυτό του, όπως το «θα το βάλω στο βιογραφικό μου» ή «που ξέρεις μπορεί να πάει καλά και να με πάρουν με πληρωμή». Η επιχειρηματολογία δηλαδή πολλών «ύποπτων» ιδιοκτητών start up (που δυστυχώς μολύνουν την ιδέα του υγιούς νέου επιχειρείν και των start up που κακώς τσουβαλιάζονται μαζί με τέτοιες τακτικές)  δίπλα στην αποδεδειγμένη με χιλιάδες διορισμούς ισχύ ενός κόμματος.

Κάποιος θα θεωρούσε δύσκολη την προσέλκυση ατόμων για αμισθί εργασία, όμως λίγο η απελπισία αλλά και το στοιχείο του «θα γίνεις μέρος κάτι μεγάλου» που δείχνει μέσα στους αιώνες να διατηρεί την ισχύ του, κάνουν την δουλειά τους. Για να κερδίσει όμως κάποιος τις  απλήρωτες εργατοώρες σου και να μειώσει το κόστος παραγωγής του έργου του, πρέπει να ξέρει να πλασάρει έξυπνα και μοντέρνα την ιδέα του.

Οι ολυμπιακοί αγώνες τελείωσαν και έδειξαν τον δρόμο σε εταιρείες τεχνολογιών, κατασκευής ιστοσελίδων, εφαρμογών και διαφήμισης,  σε hipster  συνέδρια που διάφορα επιτυχημένα (;) τέκνα  της ελεύθερης αγοράς είναι πρόθυμα επί πληρωμή να βγάλουν λόγο για το τι κάνεις λάθος και δεν πλούτισες, στις διοργανώσεις κινηματογραφικών και μουσικών φεστιβάλ, λοιπών σεμιναρίων κτλ. Ο εθελοντής είναι πάντα εκεί για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όλο το φάσμα που άπτεται του Internet, να στείλει e-mail,να προωθήσει το κόμμα ή την εκδήλωση, να σχεδιάσει αφίσες και φυλλάδια, να βγει στον δρόμο για την αφισοκόλληση, να παρκάρει αυτοκίνητα, να καλησπερίσει τον κόσμο που έρχεται στο event και να τον βάλει στην θέση του, να σερβίρει καφέδες, να μεταφέρει τους επισήμους, να στρίβει τα πόμολα για να ανοίξουν οι πόρτες κ.α. Σχεδόν κανείς τους όμως δεν το κάνει μόνο για τον εκάστοτε «ανώτερο σκοπό». Σίγουρα στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει τον εμπλουτισμό του βιογραφικού του για  μια θέση εργασίας στο μέλλον, το να γνωρίσει κόσμο, την αυτοπροβολή και ελπίζει τουλάχιστον να βελτιώσει τον εαυτό του. Δυστυχώς όμως το μόνο που θα πάρεις στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν είσαι τυχερός, είναι ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο από το πολιτικό στέλεχος, το  αφεντικό ή τον διοργανωτή που δεν έχει ιδέα ποιος είσαι ή έστω το τυπικό «ευχαριστούμε τους εθελοντές μας γιατί χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν τίποτα»  κάποιου ευχαριστήριου λόγου και όσον αφορά το βιογραφικό σου μπορείς να βάλεις ότι είσαι άριστος στην επιλογή της σωστής κόλλας για αφισοκόλληση.

Ίσως και να τους αδικώ, άλλωστε θα έχουν πάντα εκείνο το μπλουζάκι των ολυμπιακών αγώνων, ίσως και μια θολή αναμνηστική φωτογραφία της πλάτης των ειδώλων τους (πολιτικών, καλλιτεχνών, επιχειρηματιών)  τραβηγμένη από κινητό  καθώς τους προσπερνούν, για να τους θυμίζει πόσο κοντά έφτασαν στο να «γνωρίσουν κόσμο». Θυμάσαι; Ακόμα άνεργος είσαι.  

ΥΓ. Σε καμία περίπτωση δεν συγχέω τα παραπάνω  με την αγνή πράξη του εθελοντισμού που συνδέεται με την αλληλεγγύη και την προσφορά σε ευπαθείς ομάδες είτε πρόκειται για σίτιση μεταναστών, προσφύγων, αστέγων κτλ , είτε για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη απόρων από γιατρούς και νοσοκόμους που προσφέρουν άπειρες ώρες από την ζωή τους. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται εκεί που το κράτος δυστυχώς αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα υπηρετώντας την έννοια του «εθελοντισμού»,  μακριά από τα συμφέροντα επιτήδειων απατεώνων και φιλάρεσκων χομπίστων.