''Ανάμεσα Σε Δύο Κόσμους'' στις Γραμμές Τέχνης

Οι «Γραμμές Τέχνης» μας φιλοξένησαν σήμερα στο ζεστό τους χώρο, προκειμένου να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση «Ανάμεσα σε δύο κόσμους» που παίζεται από τις 27/11. Η συγκεκριμένη παράσταση έχει μεγάλη απήχηση στο πατρινό κοινό, δεν είναι τυχαίο που με δυσκολία βρήκαμε θέσεις να την παρακολουθήσουμε, μιας και κάθε βράδυ είναι sold out. Αφού ήπιαμε ένα κρασί στο χώρο υποδοχής για να ζεσταθούμε, μπήκαμε στον κυρίως χώρο του θεάτρου και μετά από λίγο η παράσταση ξεκίνησε.
Το έργο έχει σκηνοθετήσει ο Βασίλης Κόκκαλης και πρόκειται για μία υπόθεση με πολλά ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία. Ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, δημιουργώντας στον θεατή πολλά ερωτήματα και έντονη συγκίνηση. Οι ηθοποιοί με τη σειρά εμφάνισης είναι οι: Πάνος Λουκαΐδης, Χρύσα Παπαδημητρίου, Ελένη Κουτροκόη, Νεφεντίνα Μοσχόβου, Γιώργος Λογαράς, Καλλιρρόη Τσώκου, Νικολέττα Μπακοπούλου και Αναστασία Μακράκη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Ιωάννης Κοψίνης και τη μουσική του έργου έχει γράψει η πατρινή μπάντα Deadbeat Escapement.

Από την πρώτη σκηνή της παράστασης ο θεατής έρχεται σε επαφή με το μεταφυσικό στοιχείο, παρακολουθώντας τον Ιούλιο (Πάνος Λουκαΐδης) να δίνει τη δική του μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου έχοντας δίπλα του δύο αγγέλους (Χρύσα Παπαδημητρίου, Ελένη Κουτροκόη): τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ ή τον Ραφαήλ; Ποιος ξέρει; Άλλωστε οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, ούτε πρόσωπο. Ο Ιούλιος μεταφέρεται, παρουσία των δύο αγγέλων, σε έναν άγνωστο και περίεργο τόπο, ένα κέντρο μετάβασης. Εκεί συναντά περίεργους ανθρώπους: μία καθαρίστρια (Καλλιρρόη Τσώκου), έναν επιχειρηματία (Γιώργος Λογαράς), καθώς και το Μάγο Ρατζαπούρ (Νεφεντίνα Μοσχόβου). Όλοι τους έχουν τη δική τους προσωπική ιστορία και βρίσκονται στο ίδιο μέρος μετά από κάποιο ατύχημα που συνέβη στον καθένα. Ο αινιγματικός γιατρός Ες (Νικολέττα Μπακοπούλου), εξηγεί στον Ιούλιο ότι βρίσκεται σε ένα μέρος μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου, όπου πάνε οι ψυχές των ανθρώπων που είναι σε κώμα, μέχρις ότου η μοίρα να αποφασίσει ποια θα είναι η κατάληξή τους. Θάνατος ή επιστροφή στη ζωή;

Κατά τη διάρκεια του έργου ο θεατής, μέσα από την αγωνία των ηθοποιών, έρχεται αντιμέτωπος με πολλά υπαρξιακά ερωτήματα. Εκτός από το μεγαλύτερο φόβο του, που είναι ο φόβος του άγνωστου, δηλαδή του θανάτου, αρχίζει και αναρωτιέται αν πραγματικά ζει… Είναι ουσιαστικά ελεύθερος; Ακολουθεί τις επιλογές του; Είναι ευτυχισμένος; Η’ κάποτε, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα αρχίσει να μετανιώνει για όλα αυτά που δεν έζησε, για τα συναισθήματα που κράτησε για τον εαυτό του, για την άρνηση του να αλλάξει τη νοοτροπία του; Όλα αυτά τα ερωτήματα, με πολύ γλαφυρό τρόπο, και εξαιρετικά δοσμένα από τους ηθοποιούς μας απασχόλησαν έντονα κατά τη διάρκεια της παράστασης. 
Ο Ιούλιος, ένας νέος που δε χάρηκε τη ζωή του όσο έπρεπε και που έπασχε από κατάθλιψη (ήταν άραγε αυτόχειρας;) γιατί τίποτα δεν τον ευχαριστούσε, γνωρίζει την νεαρή Αναστασία Μακράκη, που παρόλο που είχε εκ γενετής αδύναμη καρδιά, διέθετε μια πολύ δυνατή ψυχή, γεμάτη όνειρα και όρεξη για ζωή. Η νεαρή κοπέλα δίνει στον Ιούλιο ένα μεγάλο μάθημα ζωής και έτσι αυτός αρχίζει να θέλει να ζήσει, όπου κι αν είναι αυτή η ζωή, σε αυτόν τον κόσμο ή στον άλλο κόσμο, δεν έχει σημασία… αρκεί να είναι μαζί της. Το τέλος της παράστασης είναι συγκλονιστικό, και μας συγκινεί όλους.

Φύγαμε γοητευμένοι από την παράσταση. Ένα πολύ δυνατό σενάριο, με πολύ καλή σκηνοθεσία και εκπληκτική ερμηνεία από τους ηθοποιούς. Δείχνει ότι η πόλη μας μπορεί να κάνει εξαιρετικά πράγματα στο χώρο του θεάτρου, αλλά και της τέχνης γενικότερα. Θα ήθελα, επίσης να πω δύο λόγια για τη μουσική της παράστασης. Εξαιρετική δουλειά από τους Deadbeat Escapement! Ατμοσφαιρική μουσική που δένει απόλυτα με το σουρεάλ στοιχείο του θεατρικού έργου. 
Φύγαμε με μία πολύ καλή διάθεση, γιατί παρακολουθήσαμε μία πολύ δυνατή παράσταση, αλλά και με πολλά ερωτηματικά. Θα κλείσω με μία φράση δανεισμένη από τη σελίδα του event στο Facebooκ (https://www.facebook.com/events/1511028009152752/?ref=ts&fref=ts) που μου άρεσε πολύ: «Μέσα στην πορεία της ζωής μας κάπου…κάποια στιγμή μας δίνεται ο χρόνος …μας δίνεται η δυνατότητα και η ελευθερία να αλλάξουμε…να διορθώσουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη..να αγαπήσουμε. Γιατί ότι μας κάνει μοναδικούς είναι ότι είμαστε ελεύθεροι. Ή μήπως όχι; Σε αυτή την ερώτηση και η απάντηση έχει ερωτηματικό!»

Γεωργία Παρασκευοπούλου